Έρωτας τάχα...

Καρδίτσα, Μουζάκι

Έρωτας τάχα να είν’ αυτό

που έτσι με κάνει να ποθώ

τη συντροφιά σου,

που σα βραδιάζει, τριγυρνώ

τα φωτισμένα για να ιδώ

παράθυρά σου;

Έρωτας να ειν’ η σιωπή

που όταν σε βλέπω, μου το κλείνει

σφιχτά το στόμα,

που κι όταν μείνω μοναχή,

στέκω βουβή κι εκστατική

ώρες ακόμα;

Έρωτας να είναι ή συφορά,

με κάποιου αγγέλου τα φτερά

που έχει φορέσει,

κι έρχεται ακόμη μια φορά

με τέτοια δώρα τρυφερά

να με πλανέσει;

Μα ό,τι και να’ναι το ποθώ,

και καλώς να’ ρθει το κακό

που είν’ από σένα.

θα γίνει υπέρτατο αγαθό,

στα πόδια σου αν θα σωριαστώ

τ’ αγαπημένα…

Θεώνη Δρακοπούλου-Παππά