Θέατρο: Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη με τους αγαπημένους μας ηθοποιούς Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Κώστα Κόκλα.

Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη με τους αγαπημένους μας ηθοποιούς Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Κώστα Κόκλα.
Πριν λίγες ημέρες στο όμορφο κηποθέατρο της Λάρισας παρουσιάστηκε το έργο του Αριστοφάνη οι Εκκλησιάζουσες με τους ταλαντούχους αγαπημένους μας ηθοποιούς Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Κώστα Κόκλα. Σ΄ ένα σχεδόν γεμάτο θέατρο, οι Λαρισαίοι και οι Λαρισαίες γέλασαν με την ψυχή τους, διασκέδασαν και για δύο ώρες περίπου ξέχασαν την δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν μαζί με όλους του Έλληνες.

Με αυτήν την κωμωδία, ο Αριστοφάνης παρουσιάζει τα στραβά και τα ανάποδα του ανθρώπου και της κοινωνίας, και αυτό είναι που την καθιστά εξαιρετικά επίκαιρη, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αφού στην παράσταση - με πρωταγωνιστές τους ταλαντούχους και λατρεμένους Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Κώστα Κόκλα, τους πολύ καλούς ηθοποιούς Στράτο Χρήστου, Παντελή Δεντάκη και Γιώργο Πυρπασόπουλο σε ξεκαρδιστικούς ρόλους - η Πραξαγόρα εκτός από πολιτικές έχει και μαντικές ικανότητες, που της επιτρέπουν να κινείται ελεύθερα μέσα στους αιώνες και να σχολιάζει την ιστορία, καθώς παρακολουθεί τη γυναίκα να κατακτά δικαιώματα και να μπαίνει στην εξουσία, θυσιάζοντας πολλές φορές τα γυναικεία της χαρακτηριστικά και τις ευαισθησίες.

Στις Εκκλησιάζουσες
η είσοδος των γυναικών στον δημόσιο βίο έρχεται ως απάντηση στην αποτυχία των ανδρών να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους και να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτή η αποτυχία μπορεί να αντανακλά μια παραμέληση των συμφερόντων της πόλεως αλλά και του οίκου.

«Και τι κατάφεραν οι άντρες, που έχουν ανέκαθεν την εξουσία στα χέρια τους;» αναρωτιέται η Πραξαγόρα και αποφασίζει πως μόνο οι γυναίκες είναι σε θέση να νοικοκυρέψουν μια και καλή την Αθήνα. Βέβαια, η Πραξαγόρα μέσα από το λόγο του Αριστοφάνη, δεν οραματίστηκε ένα καλύτερο αύριο έχοντας στο μυαλό της γυναίκες πολιτικούς όπως την Μάργκαρετ, την Άνγκελα, την Βάσω, την Άννα και άλλες. Αντιθέτως, με τις γυναίκες στην εξουσία ευχόταν για μεγαλύτερη ευαισθησία, τρυφερότητα και σεβασμό στην αξία και ελευθερία του ανθρώπου. Κι όταν καταφέρνει με μια καλοστημένη συνωμοσία να παραδοθεί η διοίκηση σε αυτές, προτείνει ένα σύστημα βασισμένο στην αρχή της απόλυτης ισότητας.

«Τα αγαθά λέω πως πρέπει να είναι κοινά κι όλοι να ΄χουν σ΄ όλα μερίδιο»
Η πρόταση της Πραξαγόρας για εφαρμογή του σχεδίου της οικιακής οικονομίας στα οικονομικά του κράτους, αναδεικνύει την άποψη του Αριστοφάνη πως ο οίκος και η πόλη είναι δύο δομικά συστήματα με κοινές συνιστώσες και λειτουργίες. Οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλουν οι γυναίκες στις Εκκλησιάζουσες περιλαμβάνουν την κοινοκτημοσύνη όλων των περιουσιακών στοιχείων. Όλα ανήκουν από κοινού σε όλους. Για την επίτευξη αυτού του στόχου η Πραξαγόρα σχεδιάζει να επιβάλλει ρητά τις αξίες του οίκου στη δημόσια ζωή. Όλοι θα κυκλοφορούν ελεύθερα από σπίτι σε σπίτι. Τα δημόσια κτίρια θα χρησιμοποιούνται σαν χώροι εστίασης. Οι γυναίκες θα ασχολούνται με το μαγείρεμα και το ράψιμο. Οι δούλοι θα αναλάβουν τις γεωργικές εργασίες, αφήνοντας τους άνδρες να ξεκουραστούν. Το νέο κράτος —όπως το νοικοκυριό— δεν χρειάζεται περίπλοκες συνταγματικές δομές. Οι γυναίκες δανείζονται και δανείζουν χωρίς να υπογράφουν συμβόλαια ή να φοβούνται την εξαπάτηση.

Η ιστορία:
Οι γυναίκες αξημέρωτα στην Εκκλησία του Δήμου, μεταμφιεσμένες σε άντρες βέβαια, σύμφωνα με το σχέδιο της Πραξαγόρας, πετυχαίνουν να δοθεί η εξουσία στις ίδιες, τελευταία ελπίδα για να σωθεί η πόλη από το ναυάγιο. Πώς θα είναι η ζωή από δω κι εμπρός; Γλέντι, κοινοκτημοσύνη σε όλα, ακόμα και στον έρωτα, αφού ο νόμος παρεμβαίνει για να διορθώσει τη φύση, δίνοντας δικαιώματα στους μη προνομιούχους ή, καλύτερα, στις μη προνομιούχες, τις γριές και τις άσχημες. Κάπως έτσι τραβάει το σχοινί ο Αριστοφάνης, σκορπίζοντας απλόχερα κωμικό υλικό μέσα στους αιώνες, χωρίς να ξέρουμε καλά καλά αν αγαπάει τις γυναίκες κι αν αντιδρά στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της εποχής του. Δεν έχει καμιά σημασία άλλωστε. Εκείνο που μετράει είναι ο τρόπος που παρουσιάζει τα στραβά και τα ανάποδα του ανθρώπου και της κοινωνίας, κι αυτό είναι που τον φέρνει τόσο φρέσκο ανάμεσά μας.

Πρόκειται για άκρως πολιτικό έργο, το οποίο «εφάπτεται» με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, μια και ως χώρα έχουμε φτάσει στο χαμηλότερο (;) σημείο. Αναφέρεται, λοιπόν, σε μια στιγμή της αθηναϊκής κοινωνίας που έχει τελματωθεί οικονομικά και κοινωνικά και η λύση μοιάζει ανύπαρκτη, καθώς οι άντρες δείχνουν να έχουν αυτοπαροπλιστεί. Το μόνο που δεν έχει δοκιμαστεί είναι η γυναικεία εξουσία, έτσι οι γυναίκες παίρνουν στα χέρια τους την εξουσία, στην πολιτική κωμωδία-σάτιρα του Αριστοφάνη, Εκκλησιάζουσες, η οποία πιθανολογείται ότι γράφτηκε το 391 ή το 392 π.Χ.. Tο έργο παρουσιάζεται από το θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, απόδοση κειμένου Βασίλης Μαυρογεωργίου και σε μουσική Θάνος Μικρούτσικος.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Απόδοση κειμένου: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογραφίες: Αγγελική Στελλάτου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Θανάσης Αποστολόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης):
Δάφνη Λαμπρόγιαννη (Πραξαγόρα)
Κώστας Κόκλας (Βλέπυρος - Α΄ Γριά)
Στράτος Χρήστου (Γείτονας - Γ΄ Γριά)
Παντελής Δεντάκης (Χρέμης - Β΄ Γριά)
Νίκος Καρδώνης (Άντρας)
Μαίρη Σαουσοπούλου (Κηρύκαινα)
Γεωργία Γεωργόνη (Νέα)
Γιώργος Πυρπασόπουλος (Νέος)
Χορός
Μαίρη Σαουσοπούλου, Ντίνη Ρέντη, Πολυξένη Ακλίδη, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Μαρία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργόνη, Άντρη Θεοδότου, Κατερίνα Μαούτσου, Σωτηρία Ρουβολή, Ειρήνη Φαναριώτη, Έλενα Χατζηαυξέντη

@Θέατρο: Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη με τους αγαπημένους μας ηθοποιούς Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Κώστα Κόκλα.

27/08/2012

Άρθρο της Αίγλης Μότσιου

http://www.apolarisa.gr/index.php?page=article&article_id=3832