Ληξιπρόθεσμα Δάνεια του Πέτρου Μάρκαρη εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Τα «Ληξιπρόθεσμα Δάνεια» κυκλοφόρησαν το 2010 και είναι το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας με τίτλο «Τριλογίας της Κρίσεως», η οποία έχει ως θέμα την Αθήνα της οικονομικής κρίσης πριν και κατά τη διάρκειά της. Η δράση σ΄ αυτό το βιβλίο εκτυλίσσεται στην μετά μνημόνιο εποχή. Είναι ένα κοινωνικοπολιτικό μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή εξαιρετικά σύγχρονο και σε αρκετά σημεία δίνει την εντύπωση του ρεπορτάζ. Ο συγγραφέας επιλέγει να πλέξει την ιστορία του γύρω από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε μια χώρα που βουλιάζει. Από την οικονομική ύφεση έως τον ρόλο των διεθνών οίκων αξιολόγησης κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μέχρι το ντόπινγκ στον αθλητισμό και τους μετανάστες, ο συγγραφέας μιλάει με καθαρό λόγο για τις παθογένειες που προκάλεσαν τη σημερινή κρίση και το πως τα πρόσωπα του μυθιστορήματος βιώνουν την κρίση.

Η υπόθεση:
Ένας πρώην τραπεζίτης βρίσκεται αποκεφαλισμένος και ταυτόχρονα αφίσες γεμίζουν την πόλη που προτρέπουν τους πολίτες να μην πληρώνουν τις οφειλές τους στις τράπεζες. Οι αποκεφαλισμοί θα συνεχιστούν και σειρά θα πάρει ο Ρίτσαρντ Ρόμπινσον, διοικητής της First Βritish Βank, μετά ο Ολλανδός Χένρικ ντε Μορ, στέλεχος του οίκου αξιολόγησης Γουόλας και Τσένι, και στο τέλος ο Κυριάκος Φαναριώτης, ιδιοκτήτης της Cash Flow- Εισπρακτικές Επιχειρήσεις. Οι φόνοι γίνονται με ένα σπαθί που θυμίζει μονομάχους άλλων εποχών και τα θύματα έχουν κοινό παρονομαστή το τραπεζικό χρήμα. Όλα αυτά συμβαίνουν το πρώτο καλοκαίρι μετά την ανακοίνωση σκληρών μέτρων λιτότητας και την εγκατάσταση στην Αθήνα της τρόικας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). Ο Κώστας Χαρίτος θα πρέπει να κινηθεί ανάμεσα στις εσωτερικές διαμάχες Αστυνομίας, Αντιτρομοκρατικής και υπουργείου, να χρησιμοποιήσει την τυπική έρευνα, το μάζεμα των στοιχείων πετραδάκι πετραδάκι, να μάθει για τα hedge funds και το πώς λειτουργεί το τραπεζικό χρήμα, να συναντήσει ειδικούς αλλά και κοινούς ανθρώπους που σχολιάζουν την περικοπή μισθών και συντάξεων, να συνομιλήσει με οργισμένους μάρτυρες που κατακρίνουν την κυβερνητική διαφθορά, να οδηγήσει το καινούργιο του αυτοκίνητο μπλοκαρισμένος από απεργούς διαδηλωτές μέσα από δρόμους γεμάτους πτωχευμένα μαγαζιά.

Πρωταγωνιστής
και σ΄ αυτό το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη είναι ο αστυνόμος Χαρίτος. Ο Κώστας Χαρίτος ζει με τη γυναίκα του Αδριανή στο Παγκράτι, συνεχίζει να διαβάζει με την ίδια μανία λήμματα από το λεξικό, τα αγγλικά του παραμένουν μέτρια και η σχέση του με την τεχνολογία προβληματική. Αντιπαρέρχεται στις έριδες του γραφείου και στις οικογενειακές διενέξεις με σθένος. Δύο σημαντικές αλλαγές συντελούνται στο βιβλίο αυτό, παντρεύεται η κόρη του Κατερίνα και αλλάζει το αγαπημένο του Μιραφιόρι για ένα αυτοκίνητο που διαθέτει πλοηγό και που μάλλον τον εκνευρίζει, γιατί γνωρίζει καλά τα κατατόπια της πρωτεύουσας. Ο χαρακτήρας του αστυνόμου Χαρίτου είναι ενός χαλαρού, εν πρώτοις, τύπου με κοφτερό μυαλό. Παριστάνει τον αδιάφορο και κυνικό πολλές φορές, αλλά δεν του ξεφεύγει τίποτα.

Μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
[… Χένρικ Ντε Μορ υψηλόβαθμο στέλεχος του οίκου αξιολόγησης Γουάλας και Τσένι. Καλεσμένος στο δελτίο ειδήσεων απαντά με ειρωνικό βλέμμα στην ερώτηση του δημοσιογράφου: Η κοινωνία; επαναλαμβάνει γελώντας Ποια κοινωνία; Η Ευρώπη ανακάλυψε την κοινωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και υπό πίεση των κουμουνιστικών χωρών. Αυτές μιλούσαν διαρκώς για κάποια κοινωνία και η Δυτική Ευρώπη την υιοθέτησε για να περιορίσει την εξάπλωση του κομμουνισμού. Οι κοινωνίες κατέρρευσαν το 1989 και, πιστέψτε με, δε χάσαμε τίποτα. Δεν υπάρχουν κοινωνίες. Υπάρχουν μόνο ομάδες. Επιχειρηματίες που αγωνίζονται για τα συμφέροντά τους, εργαζόμενοι που αγωνίζονται για τα δικά τους, μέσω των συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, υπάρχουν μόνο ομάδες που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Η κοινωνία είναι ένα εφεύρημα. …]

[… -Θέλω να μου πεις πότε μπορώ να συναντήσω αυτόν που σκότωσε τους δύο τραπεζίτες. -Να το κάνεις τι; -Να τον φιλήσω που τους καθάρισε. –Δεν είναι ακόμα σίγουρο ότι είναι αυτός. –Ωραία, τότε θα κάνω υπομονή, ώσπου να σκοτώσει και αυτόν (Χένρικ Ντε Μορ) που μιλούσε τώρα δα στην τηλεόραση, για να τον φιλήσω μια και καλή. –Γιατί πιστεύεις ότι θα τον σκοτώσει; -Γιατί μ΄ αυτά που λέει, θέλει σκότωμα. …
… Θυμάμαι, όταν έπεσε η χούντα και μας κατέβαζαν στους δρόμους σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου, οι διαδηλωτές κολλούσαν τη μούρη τους στη δική μας και μας φώναζαν: «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!». Να λοιπόν που, μετά από τριάντα πέντε χρόνια, ο κομμουνιστής και ο μπάτσος κολυμπάνε, ενωμένοι, στα ίδια σκατά. …]

[…Όταν διαβάζω στις εφημερίδες για ιδιωτικοποιήσεις, δεν ξέρω αν θα πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα, κύριε αστυνόμε. Υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι το δημόσιο στην Ελλάδα είναι υπό διάλυση, γι΄ αυτό πρέπει να πάνε όλα στους ιδιώτες. Μύθος, κύριε αστυνόμε. Και ο ιδιωτικός φορέας είναι εξίσου χάλια, όπως και ο δημόσιος. Είναι μία η άλλη. Πέρασα από τράπεζα και ξέρω. …]

[…Τι άλλο εκτός από ντόπινγκ είναι αυτό που έκαναν οι τραπεζίτες; Από τις πιστωτικές κάρτες, που σου τις έστελναν με το ταχυδρομείο στο σπίτι σου, χωρίς καν να τις ζητήσεις, στα στεγαστικά δάνεια, στα καταναλωτικά δάνεια, στα δάνεια διακοπών και γάμου, που τα μοίραζαν αβέρτα, ως τα hedge funds και στα στοιχήματα πάνω στη χρεοκοπία μιας ξένης χώρας, που δεν τους έχει φταίξει σε τίποτα, όλα αυτά τι άλλο ήταν από ντόπινγκ;
… τα θύματα των τραπεζών πλήρωσαν με την οικονομική καταστροφή τους. Έχασαν τα σπίτια τους, δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα δάνειά τους. Αυτοί όμως που έκαναν το ντόπινγκ οι τράπεζες, όχι μόνο δεν πλήρωσαν, αλλά επιβραβεύτηκαν. Πήραν δισεκατομμύρια από τα κράτη, για να συνεχίσουν. …]

Ο Πέτρος Μάρκαρης

γράφει απλά, κατανοητά και αναπτύσσει την ιστορία του χρησιμοποιώντας γνωστές τεχνικές παρόμοιων ιστοριών: Άνοιγμα όλης της βεντάλιας των πιθανών εκδοχών, απόσπαση της προσοχής του αναγνώστη με δευτερεύουσες πλοκές, ενδοϋπηρεσιακές ίντριγκες, ποικίλες ενδείξεις που άλλα φαίνεται να σημαίνουν στην αρχή και αλλού οδηγούν στη συνέχεια. Η αφήγηση είναι ολόκληρη σε πρώτο πρόσωπο και στον ενεστώτα, απολύτως γραμμική και ομαλή. Από χρονολογικής άποψης, τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα το καλοκαίρι του 2010, με τον τελικό του Μουντιάλ να είναι το δεσπόζων γεγονός της περιόδου (των φόνων εξαιρουμένων), και το μόνιμο μποτιλιάρισμα στους αθηναϊκούς δρόμους να είναι από τα βασικότερα εμπόδια που έχει να υπερπηδήσει ο δραστήριος αστυνόμος. Αποτέλεσμα: Ένα αφήγημα που διαβάζεται μονορούφι, χωρίς τίποτε να ταράσσει την εξέλιξη της πλοκής προς τη λύση της υπόθεσης, ενώ ο Χαρίτος αποδεικνύεται και πάλι πιο διορατικός και, κυρίως, πιο μεθοδικός από τους συναδέλφους του.

Ο συγγραφέας
Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Αυστρία και εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα το 1964. Είναι θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής και μυθιστοριογράφος. Διετέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ, 2008-2009). Το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα, «Νυχτερινό δελτίο», κυκλοφόρησε το 1995. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Άμυνα ζώνης» (1998), «Ο Τσε αυτοκτόνησε» (2003), «Βασικός μέτοχος» (2006), «Παλιά, πολύ παλιά» (2008). Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι γνωστός συγγραφέας και στο εξωτερικό. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε 14 χώρες και συμπεριλήφθηκε στους δέκα καλύτερους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών στον κόσμο!

Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος

Θεσσαλία

Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.
Πικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!

Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή,
για να μπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή!

Νύσταξα να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί
χίλια θε να 'δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!

Μενέλαος Λουντέμης

Αποκριά στον Τύρναβο.

Θέα η πόλη του Τυρνάβου

Ο Τύρναβος, μία όμορφη πόλη που κατάφερε, παρ’ όλη την τεχνολογική της ανάπτυξη, να διατηρήσει την παράδοση και την κουλτούρα της. Πόλη γνωστή σ’ ολόκληρη την Ελλάδα για το ούζο, το τσίπουρο, το κρασί της, αλλά και για το πρωτότυπο καρναβάλι της, που κορυφώνεται με το «Μπουρανί» της Καθαρής Δευτέρας, τη μοναδική διονυσιακή γιορτή, αφιερωμένη στη γονιμότητα της γης. Οι πολλές μεταβυζαντινές εκκλησίες, το γεφύρι του Τιταρήσιου (χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο) στην είσοδο της πόλης, τα διατηρητέα κτίρια και οι πλατείες της, τα τούρκικα λουτρά, οι φυσικές ομορφιές της στην πηγή της Αγίας Άννας και στους χώρους αναψυχής της, χαρίζουν στον επισκέπτη την πραγματική εικόνα του Τυρνάβου.

Γέφυρα

Ο Τύρναβος, 16χλμ. βορειοδυτικά  της Λάρισας και σε 90μ. υψόμετρο, είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου δήμου και  βρίσκεται  στο σταυροδρόμι αρτηριών που συνδέουν την πεδιάδα της Λάρισας με την Ελασσόνα, επίσης, ένας άλλος οδικός άξονας ακολουθώντας τους πρόποδες του κάτω Ολύμπου, συνδέει το δήμο Τυρνάβου με την κοιλάδα των Τεμπών.

Βρύση Τυρνάβου

Ο επισκέπτης αξίζει να επισκεφθεί το χώρο αναψυχής, τη Βρύση του Τυρνάβου, μία τεχνητή λίμνη όπου αποτελεί ένα σημαντικό υδροβιότοπο. Το γραφικό βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Άννας και τη φυσική πηγή στο λόφο της Βρύσης με την πανοραμική θέα, τον υδροβιότοπο Μάτι Τυρνάβου,  μοναδική φυσική λίμνη στη Θεσσαλία, που παρά τη μικρή της έκταση 250 στρέμματα, αποτελεί τον πυρήνα ενός οικοσυστήματος με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Στα πλούσια νερά του ο επισκέπτης μπορεί να επιδοθεί σε ψάρεμα και συνάμα να χαρεί τη φυσική ομορφιά της περιοχής. Το πευκόφυτο λόφο του Προφήτη Ηλία χώρο αναψυχής και περιπάτων, όπου παλαιότερα υπήρχε ναός του Δία,  στη θέση του κτίστηκε τη βυζαντινή περίοδο η ομώνυμη εκκλησία όπου τότε ήταν μοναστήρι. Σε ειδικό διαμορφωμένο χώρο φιλοξενούνται ζώα όπως ελάφια, στρουθοκάμηλοι, πόνυ και άλλα που προκαλούν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Εκεί βρίσκονται τα ερείπια των μεθοριακών σταθμών που λειτουργούσαν μέχρι την απελευθέρωση το 1912-13. Το τούρκικο χαμάμ, το μοναδικό σωζόμενο μουσουλμανικό κτίσμα της πόλης το οποίο, ήταν μέρος του παλατιού (σαράι) που έχτισε ο Βελής πασάς το 1814-16. Αυτό που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη είναι οι λειτουργικές οπές στο θόλο του κτιρίου, οι οποίες δίνουν φως στο κτίριο με φυσικό τρόπο. Τα λουτρά κρίθηκαν διατηρητέα με απόφαση  του Υπουργείου Πολιτισμού και βρίσκονται νότια της πόλης, στο σημείο της παράκαμψης για Αμπελώνα, πριν τη γέφυρα του Τιταρήσιου ποταμού.  

Προφήτης Ηλίας

Το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων γίνεται φανερό, από το μεγάλο αριθμό εκκλησιών και μετοχιών που υπάρχουν στην πόλη. Σχεδόν στο σύνολό τους ανήκουν στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η Παναγία Φανερωμένης, Μητρόπολη της πόλης, χτίστηκε το 1674, η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη το 1653 (καταστράφηκε ολοσχερώς από φωτιά αρχές του 2010), του Αγίου Γεωργίου το 1657, του Αγίου Δημητρίου το 1647, των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Νικολάου των Βλάχων 17οαι. του Αγίου Νικολάου Τουραχάν και της Αγίας Παρασκευής 1776 ορισμένες απ’ αυτές διατηρούν την αρχική τους μορφή, ενώ άλλες ανακαινίσθηκαν. Επίσης σημαντικός αριθμός μετοχιών μεταβυζαντινής περιόδου διασώζονται στις αυλές πολλών τυρναβίτικων σπιτιών. Τα μετόχια ήταν είτε κτήματα μοναστηριών που βρίσκονταν μακριά από τη μονή είτε ιδιοκτησίες της εκκλησίας που δίνονταν σε οικογένειες για εκμετάλλευση.

Παναγία Φανερωμένης

Επίσης, ο επισκέπτης αξίζει να δει τα διατηρητέα μνημεία, όπως, το παλιό Δημαρχείο, το κτίριο της Αγροτικής Τράπεζας, το αρχοντικό Καράσσου που σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο Αμπέλου–Οίνου-Οίκου Ανθρώπου με πλούσιο λαογραφικό και αγροτικό υλικό, την οικία Καλακαλά η οποία επί τουρκοκρατίας ήταν η έδρα της Γαλλικής Πρεσβείας, την οικία Σαμουλαδά και άλλα νεοκλασικά κτίρια των αρχών του 20^ου αιώνα, χαρακτηριστικά γνωρίσματα παλαιότερων εποχών που αποδεικνύουν πως ο Τύρναβος ήταν μεγάλο εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο και πως είχε παρουσιάσει σημαντική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το Μουσείο Τρύγου μια αξιόλογη συλλογή από εργαλεία και αντικείμενα του τρύγου, της οινοποίησης και της απόσταξης που δημιούργησε στο υποστατικό της αυλής της οικίας του, δίπλα από το σύγχρονο αποστακτήριο του,  ο κ. Δημήτριος Παπαφίγκος. Στη Δημοτική βιβλιοθήκη υπάρχει ένας μικρός θησαυρός, μία σημαντική συλλογή που αποτελείται από 487 βιβλία μεγάλης ιστορικής και πολιτιστικής αξίας από το 10^ο έως το 19^οαι.. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το παλαιοσεισμολογικό μουσείο που βρίσκεται στο 5ο χιλιόμετρο της παλαιάς εθνικής οδούς Τυρνάβου – Ελασσόνας και η έκτασή του ξεπερνά τα 500 μέτρα.

Βιβλιοθήκη

Την περίοδο της Απόκριας, όμως, ο Τύρναβος ντύνεται με τα πιο λαμπερά χρώματα και ετοιμάζει απίστευτες εκπλήξεις για τους επισκέπτες που θέλουν να ζήσουν κοντά του αξέχαστες στιγμές Καρναβαλιού. Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις ξεκινούν με την έναρξη του Τριωδίου και τον όρκο στον Βασιλιά Καρνάβαλο. Πολιτιστικές εκδηλώσεις, μουσικοχορευτικές βραδιές, συναυλίες, εκδηλώσεις για τα παιδιά που χαίρονται ιδιαίτερα τις αποκριάτικες ημέρες, οι παραδοσιακές “Μπαρμπαριές” (μεγάλες φωτιές) ανάβουν κάθε μέρα και συνοδεύονται από το πατροπαράδοτο γλέντι, πάρτυ μασκιέ, ξέφρενες βραδιές, πλήθος εκδηλώσεων που  ενθουσιάζουν και  διασκεδάζουν τους επισκέπτες κάθε ηλικίας. Η Μεγάλη Καρναβαλική Παρέλαση, ένα χρωματιστό ποτάμι που κυλάει ρυθμικά και κατακλύζει το κέντρο της πόλης, εντυπωσιακά άρματα και χιλιάδες μασκαράδες με καυστική σατυρική διάθεση και πνευματώδης κριτική για κάθε επίκαιρο θέμα, ντυμένοι με πολύχρωμες στολές συνοδεύουν τον Βασιλιά Καρνάβαλο, χορεύοντας σε αποκριάτικους ρυθμούς σκορπίζοντας χαρά και κέφι.  Πλήθος κόσμου παρακολουθεί αλλά και συμμετέχει στα δρώμενα, απολαμβάνοντας ένα ξέφρενο Καρναβάλι που μόνο οι κάτοικοι του Τυρνάβου ξέρουν καλά να διοργανώνουν. Με τη λήξει της παρέλασης, η γιορτή συνεχίζεται με το κάψιμο του Βασιλιά Καρνάβαλου στην κεντρική πλατεία. Χορός, κέφι και χιλιάδες πυροτεχνήματα που  φωτίζουν τον Τυρναβίτικο ουρανό χαρίζοντας φαντασμαγορικό θέαμα με φως, ήχο και χρώμα. Ένα αλλιώτικο ξεφάντωμα, μία γιορτή, ένα πανηγύρι κεφιού, μουσικής, χορού και χαράς!

Τούρκικο Χαμάμ

 Η κορύφωση των αποκριάτικων εκδηλώσεων είναι φυσικά το παραδοσιακό έθιμο του Μπουρανί την Καθαρή Δευτέρα. Η Καθαρά Δευτέρα είναι μέρα ξεχωριστή για τον Τύρναβο. Είναι η μέρα που γίνεται το παραδοσιακό Μπουρανί, έθιμο άρρηκτα δεμένο με την παράδοση του τόπου που συμβολίζει την εφορία και την γονιμότητα της γης. Δρώμενο σχετικό με τη λατρεία του θεού Διόνυσου, κεντρικό σύμβουλο της τελετουργίας είναι ο φαλλός, που αντιπροσωπεύει την ευγονία και ευκαρπία. Οι επισκέπτες και οι κάτοικοι συγκεντρώνονται βόρεια της πόλης, στο άλσος του Προφήτη Ηλία, στρώνουν στο γρασίδι για φαγητό,  τα παιδιά παίζουν και πετούν  το χαρταετό. Τα μέλη του Συλλόγου Μπουρανί με τις παραδοσιακές φορεσιές τους στήνουν το Γαϊτανάκι και ταυτόχρονα μαγειρεύεται το Μπουρανί μια αλάδωτη σούπα που γίνεται με τα πρώτα χόρτα της Άνοιξης. Προσφέρεται στους συμμετέχοντες σαν ένα είδος ομαδικής μετάληψης. Όλη αυτή η διαδικασία συνοδεύεται από βωμολοχίες, παραδοσιακά σκωπτικά τραγούδια, αυτοσχέδια τολμηρά ποιήματα, ανέκδοτα, πειράγματα και χειρονομίες που επιφυλάσσουν εκπλήξεις και δίνουν κέφι στους επισκέπτες. Το γλέντι επεκτείνεται σε όλη την πόλη του Τυρνάβου για ώρες ατελείωτες. Ο Δήμος Τυρνάβου προσφέρει σε όλους παραδοσιακή φασολάδα, λαγάνες, χαλβά και ελιές, ενώ ο Οινοποιητικός Συνεταιρισμός Τυρνάβου κερνάει τσίπουρο και ούζο στην είσοδο της πόλης. Στην κεντρική πλατεία λαμβάνουν χώρα τα παραδοσιακά τυρναβίτικα έθιμα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο. Και η γιορτή των φαλλών, της γης, του έρωτα και της αναγέννησης της ζωής συνεχίζεται μέχρι το άλλο πρωί στις ταβέρνες και τα τσιπουράδικα.

Προφήτης Ηλίας

Λέγεται πως το έθιμο, που έχουν καθιερώσει οι Τυρναβίτες και που έχει τις ρίζες του στη διονυσιακή λατρεία, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, χρονολογούνται από το 1898, όταν, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές ξεκίνησε ο εορτασμός της Απόκριας στην πόλη, με έναν πρωτότυπο όσο και τολμηρό τρόπο. Ο τολμηρός και άσεμνος χαρακτήρας των δρωμένων αποτέλεσε βασικό στοιχείο του εθίμου και για το λόγο αυτό το Μπουρανί απαγορεύτηκε πολλές φορές στο παρελθόν. Η δεκαετία του 1980, όμως, αποτέλεσε ένα νέο ξεκίνημα για τους Τυρναβίτες, που κατόρθωσαν, μέσα σε λίγα χρόνια, να καταστήσουν το Μπουρανί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της Κεντρικής Ελλάδας και αποτελεί πόλο έλξης για πληθώρα καρναβαλιστών από όλα τα μέρη της χώρας.

Τις μέρες αυτές ο Τύρναβος έχει την τιμητική του, καθώς γιορτάζει με μοναδικό τρόπο τις Απόκριες. Επισκέπτες από όλη την Ελλάδα συναντιούνται στον Τύρναβο για να ακούσουν τα πειράγματα στους δρόμους, να αντικρίσουν τους τεράστιους φαλλούς που στολίζουν τα καρναβαλικά άρματα, να ανταλλάξουν υπαινικτικά ή ευθέως άσεμνα σχόλια, να γευτούν άφθονο τσίπουρο, ούζο και κρασί Τυρνάβου με εκλεκτούς μεζέδες και να γλυκαθούν με την γνωστή πουτίγκα Τυρνάβου.

@Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013. 
Περιηγήσεις από την Αίγλη Μότσιου.

Αποκριά στον Τύρναβο

Γνώμη του...

Να ξέρεις πως καμία μέρα δεν είναι όμοια με την άλλη και πως κάθε πρωινό έχει το ξεχωριστό του θαύμα, τη μαγική στιγμή του όπου οι γέρικοι κόσμοι καταρρέουν και ξεπροβάλλουν καινούργιοι αστερισμοί...

Πάολο Κοέλιο (Paulo Coelho)

ΘΕΑΤΡΟ: «Οι Μικροί Φαρισαίοι» στο θέατρο, «Να πεθερός, να μάλαμα» στο κινηματογράφο.

Ένα από τα αριστουργήματα του Δημήτρη Ψαθά «Οι Μικροί Φαρισαίοι» πασίγνωστο θεατρικό που ανεβαίνει και ξανανεβαίνει έως και σήμερα με μεγάλη επιτυχία, ενώ η κινηματογραφική ταινία που στηρίχτηκε σ΄ αυτό το θεατρικό, εξακολουθεί να προβάλλεται με αμείωτη επιτυχία!!!

«Οι Μικροί Φαρισαίοι» ανέβηκαν για πρώτη φορά το 1954 στο Θέατρο Σαμαρτζή και συμπλήρωσαν 200 παραστάσεις. Πρωταγωνιστές ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Αννα Συνοδινού, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, η Νίτσα Τσαγανέα, η Αγγέλικα Καπελαρή, ο Γιάννης Αργύρης, η Κική Ρέππα, ένα ολόκληρο επιτελείο σπουδαίων ηθοποιών που διέθετε ο θίασος.
Οι κριτικοί τότε είχαν γράψει για την παράσταση:
Η θεατρική δομή του έργου είναι τέλεια. Τα κωμικά περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο, με έξυπνους διαλόγους, που δεν αφήνουν το θεατή να πλήξει ούτε στιγμή. Η ιστορία πλέκεται γύρω από τον πρωταγωνιστή, που διαχειρίζεται χρήματα της εκκλησίας διά ίδιον όφελος. Ηθικολόγος στο έπακρο, δίνει στον εαυτό του το δικαίωμα να απατά τη γυναίκα του με μια ωραία κυρία από το φιλόπτωχο ταμείο, να της κάνει πανάκριβα δώρα, ενώ ο σύζυγός της υποκρίνεται κι αυτός, κάνοντας ότι αγνοεί την πραγματικότητα. Στο σύνολο των χαρακτήρων και των καταστάσεων, προστίθεται και ο Αριστείδης ο ατυχής, ένας αφελής νεαρός, που, με τις απανωτές γκάφες του, μπερδεύει τα πράγματα με ξεκαρδιστικό τρόπο. Αλλά ο Δημήτρης Ψαθάς δεν ενδιαφέρεται μόνο να κάνει το θεατή να γελάσει. Θέλει να τον προβληματίσει και, σχεδόν, όπως πάντα, στα έργα του βρισκόμαστε και σήμερα ενώπιον μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού.

Μετά από λίγα χρόνια το θεατρικό κείμενο του Δημήτρη Ψαθά διασκευάστηκε από τους Νάσο Οικονομόπουλο και Μάριο Νούσια και το 1959 γυρίστηκε η ταινία με τίτλο «Να πεθερός, να μάλαμα».
Σύνοψη της υπόθεσης:
Ένας δικηγόρος, ο Αριστείδης (Ντίνος Ηλιόπουλος), ερωτεύεται μια κοπέλα (Κάκια Αναλυτή) και αποφασίζει να τη ζητήσει σε γάμο από τον πατέρα της (Βασίλης Διαμαντόπουλος). Ακολουθεί ένας καβγάς σε μια γκαρσονιέρα όπου ο πεθερός συναντά την ερωμένη του και σύζυγο (Άννα Κυριακού) ενός φίλου του (Δημήτρης Νικολαΐδης). Στο σπίτι της κοπέλας, ο Αριστείδης –που δεν γνωρίζει εξ όψεως τον πεθερό του – αφηγείται τα γεγονότα της γκαρσονιέρας και η πεθερά (Τζόλη Γαρμπή) του καταλαβαίνει ότι πρόκειται για τον άντρα της. Ο τελευταίος θα προσπαθήσει να βγάλει τρελό τον Αριστείδη και να τον διώξει, τελικά όμως –για λόγους προσωπικού συμφέροντος– θα δεχτεί να του δώσει την κόρη του.
Είδος: Κωμωδία Παραγωγής: 1959 – Ελληνικός Κινηματογραφικός οργανισμός
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 1 Ιανουαρίου 1960 Εισιτήρια: 11.230 στην 1η προβολή
Σενάριο: Δημήτρης Ψαθάς (Μικροί Φαρισαίοι) Διασκευή σεναρίου: Νάσος Οικονομόπουλος, Μάριος Νούσιας Σκηνοθεσία: Μάριος Νούσιας Μουσική Σύνθεση: Μίμης Πλέσσας
Πρωταγωνιστές: Ντίνος Ηλιόπουλος, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Κάκια Αναλυτή, Άννα Κυριακού, Τζόλη Γαρμπή, Δημήτρης Νικολαΐδης, Μίμης Φωτόπουλος, Νανά Σκιαδά, Τάκης Μηλιάδης, Δήμητρα Ζέζα, Ράλλης Αγγελίδης, Γεωργία Κουμούτση, Αμαλία Λαχανά, Γιώργος Αλεξίου, Νίκος Ξύδης, Ανθή Φυσκίλη, Εμμανουηλ Κομνηνός.
Πολύ γέλιο, πολύ σάτιρα αλλά και επικαιρότητα….
Διαχρονικό έργο που μιλά για την υποκρισία των ανθρώπων. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες κρύβουν τις άνομες πράξεις τους πίσω από δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα ή ακόμα και πίσω από τις τακτικές εξομολογήσεις στον πνευματικό τους. Λατρεμένη ασπρόμαυρη ελληνική ταινία με εξαίρετους και πολυαγαπημένους ηθοποιούς, που, δυστυχώς δεν την βλέπουμε τακτικά στην τηλεόραση.

… και περίπου εξήντα χρόνια μετά, το θεατρικό κείμενο «Οι Μικροί Φαρισαίοι» του Δημήτρη Ψαθά σε διασκευή του Κώστα Τσιάνου παρουσιάζεται αυτή τη περίοδο στο Θεσσαλικό Θέατρο, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λάρισας.
Η έξοχη κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά θα παίζεται ως και το επόμενο Σαββάτο 16 Μαρτίου, συμπληρώνοντας έτσι 12 εβδομάδες συνεχών παραστάσεων.
Στην παράσταση, ανάμεσα από τις πράξεις του έργου, παρουσιάζονται κινηματογραφικά στιγμιότυπα που δείχνουν μια υπέροχη Αθήνα την 10ετία του 1950, που διαδραματίζεται η ιστορία του έργου. Μια Αθήνα φτωχική, αλλά τόσο όμορφη, φιλική και ανθρώπινη.
Το έργο άρεσε ιδιαίτερα σ΄ ένα πολυάριθμο κοινό και γενικά απέσπασε εξαίρετες κριτικές για την άριστη δομή του, τα κωμικά του ευρήματα, τον σπινθιροβόλο διάλογο, τις αναπάντεχες ανατροπές και την κοινωνική κριτική του.
Την παράσταση παρακολούθησαν ομαδικά και συνεχίζουν, πολλοί σύλλογοι απ΄ όλη την περιφέρεια της Θεσσαλίας και πολλά Γυμνάσια και Λύκεια σε πρωινές παραστάσεις.

Συντελεστές:
Διασκευή και σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος, Βοηθός σκηνοθέτη: Βασίλης Γιαβρής
Ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης: Μάρκος: Βασίλης Γιαβρής, Μίνα: Μαρία Τοκμάκη, Θανάσης: Χρήστος Χαλβατζάρας, Ανδρέας Ντελής: Περικλής Καρακωνστάντογλου, Κα Μπέτυ: Ζωή Μούκουλη, Αριστείδης Ατυχής: Σταύρος Νικολαΐδης, Μαίρη Ντελή: Αλίκη Τσάκου, Λουκία Ντελή: Πόπη Πελτεκοπούλου, Μενέλαος: Βασίλης Γιαβρής, Μίλτος: Χρήστος Χαλβατζάρας, Πόπη: Μαρία Τοκμάκη.

Γνώμη του...

Λίμνη Κάρλα

Αυτό είναι στο βάθος η ποίηση,
η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει
να γίνεσαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός
για τον άνεμο, ακόμα κι όταν ουρανός δεν υπάρχει.
Δεν παίζω με τα λόγια.
Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει κανείς
να σημειώνεται μέσα στη στιγμή
όταν καταφέρνει να την ανοίξει και να της δώσει διάρκεια.

Οδυσσέας Ελύτης