«Να αγαπάμε, να νοιαζόμαστε και να νιώθουμε τον συνάνθρωπό μας!» Της Αίγλης Μότσιου

 

Α' Αρχαίο Θέατρο Λάρισας

Σημαντικό και θεάρεστο είναι να δίνουμε χείρα βοηθείας σε όσους μας χρειάζονται. Χθες με χρειαζόσουν εσύ, σήμερα σε χρειάζομαι εγώ, αύριο θα μας χρειάζεται κάποιος άλλος… και πάλι ίσως θα με χρειάζεσαι εσύ. Όλοι μας έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Αν δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον δεν έχει νόημα η ζωή. Να είμαστε Αλληλέγγυοι, Φιλάνθρωποι και με Εν Συναίσθηση. Όλοι μας θυμόμαστε το καλό που λάβαμε… αλλά και διαφορετικά να συμβαίνει ο σοφός λαός μας λέει: Κάνε το καλό και ρίξ’το στο γυαλό.

Εύχομαι, η αγάπη, να μας αγκαλιάσει … να φωλιάσει μέσα μας!
Να αγκαλιάζουμε σφιχτά τους ανθρώπους που αγαπάμε...
Ο εγωισμός δεν έσωσε ποτέ κανέναν…
Ένα σ’ αγαπώ που θα πούμε μπορεί να αλλάξει τη μέρα τη δική μας αλλά και του ανθρώπου που θα του το πούμε...
Η αγάπη δεν έπνιξε ποτέ κανέναν!
Να μη χάνουμε την ΕΥΚΑΙΡΙΑ!
Ένα μήνυμα... ένα τηλέφωνο, μια αγκαλιά, ένα ευχαριστώ… μια συγνώμη ποτέ δεν έβλαψε.
Να μη φοβόμαστε να αγαπήσουμε.
Να μη φοβηθούμε ΠΟΤΕ να δείξουμε αυτό που πραγματικά είμαστε....
Αυτοί που θα μας εκτιμήσουν και θα μείνουν κοντά μας, θα είναι αυτοί που είδαν ποιοί είμαστε.

Να μην ξεχνάμε πως:
Η ζωή είναι ένα πέρασμα...
Η ζωή είναι μικρή.
Η ζωή είναι ακριβό δώρο!
Η ζωή είναι όμορφη!
Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας.

Δεν τα παρατάμε ποτέ γιατί εκεί που σκεφτόμαστε ότι όλα τελείωσαν τότε έρχεται η ώρα που όλα αρχίζουν. Ή μερικές φορές στη ζωή κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει, κάτι χάνεται, μα κάτι άλλο έρχεται…

Η ζωή κύκλους κάνει πότε στα πάνω της πότε στα κάτω της…
Κύκλους ευτυχίας εναλλάσσονται με κύκλους λύπης, δύσκολων στιγμών και καλών στιγμών.
Να ζούμε!
Να απολαμβάνουμε!
Να γελάμε…
Να αγαπάμε…

Εύχομαι οι καλές στιγμές να είναι καθ΄οδόν… για όλους μας.
Εύχομαι όπου κι αν είμαστε ν’ «αναπνέουμε»… βαθιά… ήρεμα… γαλήνια.
Εύχομαι να χαμογελάμε, διώχνει τις ρυτίδες της καρδιάς. Το χαμόγελο μας να φτάνει στα μάτια μας και στη ψυχή μας.
Εύχομαι να έχουμε εμείς, οι οικογένειές μας και οι αγαπημένοι μας άνθρωποι Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία, Αισιοδοξία και Ευημερία.
Να προσέχουμε τον εαυτό μας γιατί είμαστε μοναδικοί, ιδιαίτεροι και αξίζουμε πολύ περισσότερο απ’ όσο πιστεύουμε, αξίζουμε τα καλύτερα!
Να τα διεκδικούμε!
«Να αγαπάμε, να νοιαζόμαστε και να νιώθουμε τον συνάνθρωπό μας!»
Της Αίγλης Μότσιου ♡♡♡

Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο: To μεγαλειώδες Α’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας, κατασκευάστηκε στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ. στις νότιες υπώρειες του λόφου “Φρούριο”, όπου βρισκόταν η οχυρωμένη Ακρόπολη της αρχαίας πόλης. Λειτούργησε μέχρι το τέλος του 3ου αιώνα ή τις αρχές του 4ου αι. μ.Χ., οπότε και διακόπηκε απότομα η ζωή του. Ένας σεισμός στα τέλη του 2ου αιώνα ή τις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. κατέστρεψε τον δεύτερο όροφο της σκηνής, τον δωρικό θριγκό και τμήμα του υπερέχοντος επιθεάτρου. Ένας δεύτερος ισχυρότατος σεισμός του 7ου αιώνα μ.Χ. επέφερε σχεδόν την ολοκληρωτική του καταστροφή.