Το λέω ξανά είμαι μόνος

Ο Πύργος στο λιμανάκι της Ουρανούπολης

Το λέω ξανά είμαι μόνος
Σα μια μόνη πατημασιά ανθρώπου σε δάσος
Είμαι μόνος σα δάχτυλο σε χέρι
Που η μηχανή του πήρε τα άλλα τέσσερα
Αν ήμουν σταγόνα θα΄χα σβήσει στα έγκατα διψασμένης γης
Δεν είμαι όμως σταγόνα
Είμαι μικρή πέτρα ίσως πολύτιμη
Που ο καιρός την κάμνει άμμο
Και βλέπω το σχήμα της και τη λάμψη
Και την σκληρότητά της
Και το βάρος της να γίνονται άμμος

Το λέω ξανά
Στην καρδιά μου είναι μια προσευχή
Όμως μένει μέσα
Ας ήταν τώρα που δεν υπάρχει στόμα να 'χα μια μαχαιριά
στο πλευρό
Να βγει από εκεί σαν τρυφερό κορίτσι
Η προσευχή.

Δημήτρης Παπαδίτσας