 |
| Σωτηρίτσα, ανατολή του ηλίου |
είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν
σημαίες
στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν
τα μακρυά μαλλιά τους λάμπουνε τις νύχτες
μεσ' στις θερμές παλάμες τους κρατούνε τη ζωή μας
είν' οι απαλές κοιλιές τους ο ουράνιος θόλος
είναι οι πόρτες μας τα παραθύρια μας οι στόλοι
τ' άστρα μας συνεχώς ζούνε κοντά τους
τα χρώματά τους είναι τα λόγια της αγάπης
τα χείλη τους είναι ο ήλιος το φεγγάρι
και το πανί τους είν' το μόνο σάβανο που μας αρμόζει :
είν' οι γυναίκες που αγαπούμε σαν σημαίες
στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν
τα μακρυά μαλλιά τους λάμπουνε τις νύχτες
μεσ' στις θερμές παλάμες τους κρατούνε τη ζωή μας
είν' οι απαλές κοιλιές τους ο ουράνιος θόλος
είναι οι πόρτες μας τα παραθύρια μας οι στόλοι
τ' άστρα μας συνεχώς ζούνε κοντά τους
τα χρώματά τους είναι τα λόγια της αγάπης
τα χείλη τους είναι ο ήλιος το φεγγάρι
και το πανί τους είν' το μόνο σάβανο που μας αρμόζει :
είν' οι γυναίκες που αγαπούμε σαν σημαίες
Νίκος Εγγονόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.