 |
| Ύδρα, λίγο πριν το λιμάνι |
έχουνε οι γυναίκες π' αγαπούμε
θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ' όμοιοι
στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι
τίποτε δεν είν' πια δυνατό να μας κλονίση
με τα λευκά τους χέρια αυτές γύρω μας γαντζώνουν
κι έρχονται όλοι οι λαοί τα έθνη
και μας προσκυνούνε φωνάζουν αθάνατο
στους αιώνες τ' όνομά μας
γιατί οι γυναίκες π' αγαπούμε την μεταδίνουν
και σ' εμάς αυτή τη θεία τους ουσία.
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ' όμοιοι
στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι
τίποτε δεν είν' πια δυνατό να μας κλονίση
με τα λευκά τους χέρια αυτές γύρω μας γαντζώνουν
κι έρχονται όλοι οι λαοί τα έθνη
και μας προσκυνούνε φωνάζουν αθάνατο
στους αιώνες τ' όνομά μας
γιατί οι γυναίκες π' αγαπούμε την μεταδίνουν
και σ' εμάς αυτή τη θεία τους ουσία.
Νίκος Εγγονόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.