Η Αγάπη

Αθήνα

Α! τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού

και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα,

αν είναι νάρθει θε ναρθεί, δίχως να νοιώσεις από πού,

και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβημένα

θε να σου κλείσει απαλά με τ' άσπρα χέρια της τα δυο

τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κυττάνε'

κι όταν, γελώντας, να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμαι εγώ;"

απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια 'ναι.

Δεν ωφελεί να καρτεράς! Αν είναι νάρθει, θε ναρθει'

κλειστά όλα νάναι, αντίκρυ σου να στέκεται θα δεις ορθή

κι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.

Αλλιώς, κι αν είναι ολόφωτο το σπίτι για να την δεχτείς

κι έτσι ως την δεις τρέξεις σ' αυτήν κι ομπρός στα πόδια της συρθείς,

αν είναι νάρθει θε ναρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.

Κώστας Ουράνης