Ελεύθερη να ‘ναι η ψυχή μας…

Σκέφτομαι, αισθάνομαι, ελπίζω… Εύχομαι να ονειρευόμαστε με μάτια ανοιχτά, όνειρα με χρώματα του ουράνιου τόξου και με ατέλειωτα ευωδιαστά γιασεμιά. Ελεύθερη να ‘ναι η ψυχή μας… ό,τι ευχάριστο και αγαπημένο στη ζωή σας! Χαιρετώ σας… Αίγλη Μότσιου.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Το Εγκώμιο της Θαλάσσης (β)

Χαλκιδική, Ουρανούπολη
Είδα πολλά λιμάνια.
Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες
επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές.
Κουρασμένα πλοία, με ονόματα περίεργα, εξωτικά,
ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους.
Άνθρωποι σκεφτικοί, ώριμοι από την άλμη,
ανέβαιναν σταθερά τις απότομες, κρεμαστές σκάλες.
Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.

Ύστερα ενύχτωσε.
Μια κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα,
μόλις έβρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων,
αργών κυμάτων.
Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική,
εσωτερική αιτία, και άπλωναν πλησιάζοντας,
για να σπάσουν απαλά, βουβά.
Όλα τ' άλλα - ο ουρανός, τα βουνά αντίκρυ, το ανοιχτό πέλαγος –
ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα.

Κ. Γ. Καρυωτάκης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.