Ευχές για Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά! ...και η ανθρωπιστική κρίση!

Χρόνια Μας Πολλά Φίλες και Φίλοι.

Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες ανταλλάσσουμε περιχαρείς ευχές με μέλη των οικογενειών μας, φίλους, συνεργάτες και συνανθρώπους.

Ωραίες ευχές.

Εύηχες λέξεις.

Χαμόγελα.

Τα μάτια; Κοιτάζουμε τα μάτια;

Τον καθρέφτη της ψυχής του ανθρώπου, τα μάτια, τα κοιτάζουμε; Τι δείχνουν;

Συνήθως… δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε.

Τις πιστεύουμε τις ευχές; Ή τις λέμε για να τις λέμε; 

Δυστυχώς ανταλλάσσουμε ευχές μηχανικά, επιφανειακά σα να επικυρώνουμε ένα εισιτήριο σε κάποιο μέσο μεταφοράς. Μία διεκπεραίωση χωρίς αισθήματα.

Εκτός από την βαθιά οικονομική κρίση που βιώνει η πατρίδα μας (και εμείς), η κοινωνία, στην οποία είμαστε μέλη, βιώνει ανθρωπιστική κρίση.

Συγκεκριμένα βιώνουμε μια γενικευμένη κρίση αξιών και θεσμών. Συνάνθρωποι δεν έχουν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους! Δεν υπάρχει ψυχική επαφή και αλληλεγγύη. Κυριαρχούν οι φράσεις: «ο θάνατός σου η ζωή μου»,  «να φανώ ότι εγώ και μόνο εγώ», «να γίνει το δικό μου χωρίς να με ενδιαφέρει τι θα αφήσω πίσω μου»… 

Επιθετικές συμπεριφορές…

Δεν υπάρχει ψυχραιμία – αντ΄ αυτού με το παραμικρό διαξιφισμοί που μερικές φορές καταλήγουν και σε «εμπόλεμη» κατάσταση… αντάρτικου τύπου – άλλα εδώ, άλλα εκεί, άλλα παρακεί θε-, διαστρέβλωση της αλήθειας, κ.ά..

Κοιτάζει ο καθένας τον εαυτό του, την πάρτι του. Σε αυτό, βέβαια, βοηθά ότι ζούμε μέσα στην ανασφάλεια. Οι ζωές μας άλλαξαν προς το χειρότερο. Και συνεχίζουμε να ζούμε με τρομερό άγχος και στρες.

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας πια,  δεν κινείται, δεν συνυπάρχει ουσιαστικά μέσα σε σύνολα όπως η οικογένεια, εργασιακή ή κοινωνική ομάδα, σύλλογο κ.λπ.). 

Κομμάτι αυτού απαρτίζετε από άτομα φιλόδοξα που δίνουν μεγάλη σημασία στο φαίνεσθαι, στο δήθεν. Τα άτομα αυτά επενδύουν στην εξωτερική εμφάνιση (ακριβά υλικά αγαθά), και στα χαρτιά (πτυχία σπουδών), «αγωνίζονται» για μια υψηλή κοινωνικοοικονομική θέση. Κι αυτό δε το πετυχαίνουν με σκληρή δουλειά και ομαδικό πνεύμα αλλά με δράσεις μείωσης του συναδέλφου (υπονόμευση) και με επαναλαμβανόμενη κακόβουλη συμπεριφορά. Χαρακτηρίζονται ψυχροί τύποι και οι σχέσεις τους είναι επιφανειακές.  Αδιαφόρησαν ή δεν είχαν χρόνο ή δεν είχε για αυτούς αξία να εργαστούν για τον εσωτερικό τους κόσμο. Βάζουν στόχους και προχωρούν κοιτώντας μόνο τον εκάστοτε στόχο τους. 

Εκτός από τους προαναφερθέντες υπάρχουν είρωνες που αρέσκονται να μειώνουν τους γύρω τους, και οι γενικώς κακότροποι.

Και οι τρεις ανόμοιες κατηγορίες έχουν ένα κοινό σημείο: δεν διαθέτουν παιδεία, πνευματική καλλιέργεια.

Θεωρώ ότι και στο παρελθόν υπήρχαν τέτοιου είδους άτομα με ίδιες ή παραπλήσιες συμπεριφορές. Εκείνοι όμως τις κάλυπταν με «λούστρο». Έβγαζαν μια στοιχειώδη ευγένεια.

Σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε η στοιχειώδη ευγένεια. Έχω την αίσθηση ότι: δεν υπάρχει ψυχραιμία, δεν υπάρχει λογική, το μυαλό σκοτεινιάζει…

Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση.

Δεν βάζουμε τον εαυτός μας στη θέση του άλλου και να τον ρωτήσουμε: θα μου άρεσε να με φέρονται με αυτό τον τρόπο; Θα μου άρεσε αυτή η αντιμετώπιση, η συμπεριφορά του άλλου σε μένα. Πώς θα αισθανθώ με αυτή τη συμπεριφορά; Δηλαδή να μπορούμε να βλέπουμε με τα μάτια (του άλλου) και να ακούμε με τα αυτιά του.

Με απλά λόγια να νοιάζομαι! 

Βρισκόμαστε σε διαδρόμους γραφείων με κλειστές πόρτες, σε δρόμους με κλειστά σπίτια, απρόσιτες ψυχές, κλειδωμένες καρδιές… Μερικές φορές είναι σα να βρισκόμαστε σε ένα δρόμο με πυκνή ομίχλη. Προχωράμε τυφλά, ανιχνεύοντας! Ψάχνοντας έστω ένα τρεμοφέγγισμα…

Ψάχνουμε για μια ακτίνα φωτός, ψάχνουμε να βρούμε την ελπίδα.

Δεν είναι τυχαίο που σχεδόν κάθε μέρα μαθαίνουμε για νέους ευαίσθητους ανθρώπους που «έφυγαν» από εγκεφαλικό ή από καρδιά. Ακόμη – ακόμη και για αυτόχειρες που δραπέτευσαν από τη ζωή.

Δεν γνωρίζω επιστημονικά πως θα μπορούσαμε να βοηθηθούμε και να προχωρήσουμε με συνοχή, με ομαδικό πνεύμα, με στοιχειώδη ευγένεια και αισθητική. Να βρούμε ή να δημιουργήσουμε τον σύνδεσμο ώστε να συνυπάρξουμε ενωμένοι. Να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Να δημιουργήσουμε ανθρώπινες αλυσίδες οικογένειας, εργασιακής ομάδας, κ.ά.. 

Ειλικρινά δεν γνωρίζω το πώς…

Δεν έχω λύση.

Η εκτενής εισαγωγή, είναι η ανάγκη μου, να μοιραστώ μαζί σας Φίλες και Φίλοι, τι νιώθω, τι εισπράττω από συνανθρώπους μας, τις αγωνίες μου, τις σκέψεις μου και τις ευχές μου.

Είθε

η γέννηση του Θεανθρώπου να φέρει

στους λαούς ειρήνη, αγάπη, αλληλεγγύη και δύναμη.

Φίλες και Φίλοι,

Σας εύχομαι ολόψυχα να είστε γεροί και δυνατοί,

δημιουργικοί και δραστήριοι,  

να χαίρεστε την οικογένειά σας και να σας χαίρεται κι αυτή. 

Το νέο έτος να φέρει σ’ όλους μας μία μεγάλη αγκαλιά αγάπης,

δύναμης και αντοχής για τα δύσκολα που βιώνουμε.

Να φέρει ψυχραιμία και ψυχική ηρεμία, ελπίδα και ενσυναίσθηση.

Σε σας, στην οικογένειά σας, στους φίλους σας και στους συνεργάτες σας να φέρει, επίσης,  χαρά και ευτυχία.

Καλά Χριστούγεννα!

Καλή Χρονιά!

Χρόνια ΜΑΣ πολλά!!!

Με εκτίμηση

Αίγλη Μότσιου