Εδώ ζούμε

Αγιά, από ψηλά

Ευχαριστώ τη γη γιατί με περίμενε
στην ώρα εκείνη που ο ουρανός κι ο ωκεανός
ενώνονται σα χείλη,
γιατί δεν είναι λίγο -έτσι δεν είναι- να χεις
ζήσει σε μια μοναξιά και να χεις φτάσει σε μιαν άλλη,
να αισθάνεσαι σα πλήθος και να αναβιώνεις μόνος

Αγαπώ όλα τα πράγματα,

και απ όλες τις φωτιές
μονάχα ο έρωτας δε φθείρει,
για τούτο περνώ από ζωή σε ζωή
από κιθάρα σε κιθάρα,
και δε φοβάμαι
ούτε το φως ούτε τον ίσκιο,
και επειδή σχεδόν είμαι από γη καθάρια
έχω κουταλιά για το άπειρο.

Πάμπλο Νερούδα