Το Εγκώμιο της Θαλάσσης (β)

Χαλκιδική, Ουρανούπολη

Είδα πολλά λιμάνια.

Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες

επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές.

Κουρασμένα πλοία, με ονόματα περίεργα, εξωτικά,

ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους.

Άνθρωποι σκεφτικοί, ώριμοι από την άλμη,

ανέβαιναν σταθερά τις απότομες, κρεμαστές σκάλες.

Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.

Ύστερα ενύχτωσε.

Μια κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα,

μόλις έβρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων,

αργών κυμάτων.

Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική,

εσωτερική αιτία, και άπλωναν πλησιάζοντας,

για να σπάσουν απαλά, βουβά.

Όλα τ' άλλα - ο ουρανός, τα βουνά αντίκρυ, το ανοιχτό πέλαγος –

ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα.

Κ. Γ. Καρυωτάκης